Ruimtevaart heeft mij altijd gefascineerd. Van de lagere school kan ik me de verhalen herinneren over Joeri Gagarin, de Russische kosmonaut die de eerste mens in de ruimte werd aan boord van de Vostok 1. Dat was op 12 april 1961. En dan natuurlijk de maanlanding van de Apollo 11 op 20 juli 1969 waarbij Niel Armstrong de legendarische woorden sprak ,,That’s one small step for [a] man, one giant leap for mankind”. Met pijn is me altijd bijgebleven dat ik dat niet op televisie heb gezien. Ik was namelijk op zeilvakantie in Friesland, met mijn broer en drie vrienden, en we konden helaas nergens een TV vinden om het geheel gade te slaan.

Overigens wordt al jaren gebakkeleid over de vraag of Armstrong ‘man’ of  ‘a man’ zei, wat een behoorlijk verschil maakt in betekenis. Op internet circuleert een grappig filmpje dat ook ‘a woman’ een maanlading maakt… https://youtu.be/apQdvrqQ8nI.

Terug naar mijn belangstelling voor ruimtevaart. Als tegenwoordige Floridian stond het met eigen ogen zien van een raketlancering al langere tijd op mijn bucketlist. Ik hield de lanceringen op Cape Canaveral al jaren in de gaten, maar er was aldoor wel wat, zoals zelf op vakantie, of een lancering ‘s nachts, of uitstel danwel afstel. Cape Canaveral is 750 kilometer heen en terug met de auto, dus een ritje om een even lancering te bekijken zou ik niet zomaar maken.

Op 15 maart 2019 was het dan toch zover. De vooruitzichten voor de lancering van de tiende Wideband Global SATCOM (WGS-10) satelliet met een Delta IV-raket vanaf Cape Canaveral Air Force Station waren goed. Weinig geschuif met dagen en tijdstippen, goed weer en lancering begin van de avond, dus nog licht.

Rush – Countdown