Het vorige bericht ging over mijn lagere school, hier wat content over het Huizen van vroeger, het dorp waar ik opgroeide en uiteindelijk zo’n twee decennia doorbracht. Wonend in een wijk aan de rand van dat Gooise dorp, in een bos- en heiderijke omgeving, hadden we in feite weinig met de oude dorpskern te maken. Dat Huizen (Noord-Holland, aan het vroegere IJsselmeer) was een oude vissersplaats, met een geheel eigen karakter zoals specifieke klederdracht, botters (vissersboten) met bruine zeilen en een merkwaardig dialect. We kwamen natuurlijk wel in de oude dorpskern en maakten op die manier het oude Huizen mee, en bij ons aan de deur kwamen ook echte Huizenaren zoals de visboer, bakker, kaasboer, eierboer en melkboer.

• Vanuit de slaapkamer konden we ze in de verte zien staan: de Phohi-zendmasten.
• Philips Omroep Holland-Indië (PHOHI) was een radio-omroep van Philips opgericht in 1927 die zich met uitzendingen vanuit de Nederlandse gemeente Huizen in het Gooi via de kortegolf richtte op de Nederlandse koloniën, voornamelijk Nederlands-Indië.

Aan mijn lagere school heb ik goede herinneringen. Die ‘Flevo-school’ aan de Driftweg in Huizen (Noord-Holland) was op redelijke loopafstand van mijn ouderlijk huis. Mooi gelegen aan letterlijk de rand van het dorp; daar begonnen de oude duinen van de vroegere Zuiderzee. Lekker spelen kon je daar, tijdens het speelkwartier. In vogelvlucht was de ‘zee’ ongeveer slechts een kilometer verderop naar het noorden, maar nee, zover kwam je dan niet.

Het was een hele goede school. Goede leraressen en leraren, serieus onderwijs. Ik heb er veel geleerd. In de vijfde klas begonnen we zelfs al met Frans. En interessant waren de geschiedenislessen van gastdocent Gerard Ploeger, bekend van zijn radiocolumns. Overigens komt het woord ‘flevo’ van het Latijnse ‘flevum’ wat vliet betekent. En ‘vliet’ is Oudnederlands voor watergang. De naam Flevo-school paste wel in die omgeving.

Rechterkant: op ongeveer deze plek stond de al jaren geleden afgebroken school; nu staan er luxe villa’s. Linkerkant: prachtige zandvlakte voor het speelkwartier!

De meeste klasgenoten heb ik na de lagere school nooit meer gezien. Op drie uitzonderingen na dan. Twee daarvan, Frank Wiedijk en Bart Corduwener, woonden bij mij een paar deuren verder. Dus die kwam ik als opgroeiende tiener wel regelmatig tegen. De derde uitzondering was Annemieke Hamming. Zij woonde indertijd vlak naast de school, en ik vond haar altijd leuk, zo kan ik me herinneren. Haar broer Hein zat ook op de Flevo-school. Met die Annemieke kreeg ik ergens als mid-twintiger opeens weer contact; ik weet compleet niet meer waardoor. Dat was zeker vijftien jaar na de lagere school, toch wel bijzonder. Wij zijn samen uit geweest, naar een jazz-uitvoering in Amsterdam. De volgende dag ben ik bij haar thuis geweest, in dat ouderlijk huis vlak naast de Flevo-school. De vonken zijn klaarblijkelijk niet overgesprongen want daarna heb ik het contact met haar verloren, maar het blijft een leuke herinnering. Overigens, uit die tijd weet ik nog wel dat Annemieke’s vader Potterie De Driehoek in Huizen had, een aardewerkfabriek. En wat ik toen niet wist maar nu wel door Wikipedia is dat de familie Hamming tot een van de oprichters behoorden van de Flevo-school. Dat was uit idealisme. Het heette aanvankelijk ‘De Nieuwe School’.