Hier Miami, hier Amerika, hier Bert Vegter

Uit & thuis
Aflevering 1: Proloog
In mijn jongere jaren keek en luisterde ik wel eens naar het werk van de Nederlandse journalist Jan Brusse over Frankrijk, alwaar hij woonde. Volgens Wikipedia wist hij op radio en televisie een groot publiek met zijn liefde voor Frankrijk en Parijs te boeien. Dat gebeurde onder meer in zijn radioprogramma ‘Paris vous parle’ en het televisieprogramma ‘Hier Parijs, hier Frankrijk, hier Jan Brusse’. Het waren vaak verhalen uit het dagelijkse leven, voorzien van allerlei bijzonderheden.
Los daarvan was ik begin 2016 mijn eigen website www.bertvegter.com begonnen met in feite ook verhalen over het dagelijkse leven in mijn nieuwe woonplaats Miami en woonland Amerika. Dat deed ik in de eerste plaats voor mijzelf. Om een soort document te hebben over mijn verblijf hier en van alles dat ik hier meemaak, en tegelijkertijd voorzag ik die website van een reeks technisch georiënteerde artikelen die ik in mijn loopbaan als journalist had geschreven. Gewoon omdat ik dat leuk vond. Maar wie kent die website eigenlijk in het oerwoud van internet, en doe ik het dan alleen voor mijzelf? Zijn er dan misschien ook anderen die geïnteresseerd zijn in verhalen over het gekke en interessante Miami? Per slot van rekening, deze bruisende subtropische stad aan een prachtige zee wordt constant door talloze Nederlandse toeristen bezocht, en er is hier heel veel te beleven! Hoewel ik niet zo’n Facebook-er ben omdat ik er niet zo’n behoefte aan heb iedereen constant te laten weten wat ik nou weer aan het doen ben, is het bereik van Facebook oneindig veel groter dan dat van mijn eigen website.
Inmiddels is het alweer eind 2017 en geïnspireerd door het werk van Jan Brusse over Parijs en Frankrijk kwam ik nu op het idee om op Facebook een blog te gaan schrijven over Miami/Amerika. Met als variant, toegegeven – het is wat gepikt, de titel: ‘Hier Miami, hier Amerika, hier Bert Vegter’.

Florida: ‘The Big Five’

Uit & thuis

P1060702

Heel toevallig: de laatste letters van mijn blogbericht waarin de ‘Florida panther’ voorkwam waren nog niet geschreven of het roofdier was in het nieuws, en maar liefst twee keer. Dit nieuws drong ook door tot in Nederland, zag ik. Begin week 12 was er eerst het bericht en tevens een filmpje van een vrouw die tijdens een ochtendwandeling in Naples een floridapanter tegenkwam. Op een loopbrug in het bos rende het  dier langs haar. En later die week zat bij een familie in Fort Myers een floridapanter op de veranda, kennelijk om wat uit te rusten.

Mijn oorspronkelijke blogbericht, waarin ik nu dit nieuws over de floridapanter meeneem, ging over ‘The Big Five’, zoals ik zelf hier in Florida noem: Florida panther, Burmese python, manatee, alligator en pelikaan. Deze grote – en enkele daarvan gevaarlijke – dieren leven in deze zuidelijkste staat in het wild. Niet dat er niet méér dan vijf zijn, nee hoor, in het rijtje van beesten waarvoor je respect kunt hebben passen ook de lokale krokodil, de dolfijn en de kanjers van leguanen die je in de bosjes ziet rondscharrelen. Laatst reed ik na een bocht in het fietspad bijna over zo’n monster die uit Jurrasic Park ontsnapt leek te zijn, heen. De analogie met de legendarische Afrikaanse ‘Big Five’ gaat natuurlijk niet echt op. De buffel bijvoorbeeld, die is hier in de verste verten niet. Voor een er wat op gelijkend beest, bijvoorbeeld de bison, moet je een heel stuk verderop zijn. Op Antelope Island in het grote zoutmeer bij Salt Lake City heb ik duizenden bisons gezien. Aangeraden werd om niet te dicht bij deze slecht gehumeurde kolossen te komen. En de olifant kom je in Florida alleen in de dierentuin tegen, hoewel volgens wikipedia de manatee ofwel zeekoe of ook wel lamantijn overeenkomsten vertoont met de olifant. De manatee is een grote goedzak die geen vlieg kwaad doet. Het beschermde dier, die je vaak aan de rand van de baai een beetje ziet ronddolen om zeegras te eten, wordt nogal eens door scheepsschroeven geraakt. Nee, aan boten geen gebrek hier. Neem Miami; er lijken haast evenveel boten als inwoners te zijn.

Verder in het rijtje staan nog andere dieren. De schuwe panter wordt in het uitgestrekte moerasgebied The Everglades sporadisch gezien, terwijl de oorspronkelijk niet-inheemse Burmese python er is uitgegroeid tot een ware plaag door het ontbreken van natuurlijke vijanden. Het krioelt er van in The Everglades. In het begin van elk jaar is de ‘bounty hunt’ op deze tot negen meter lange veelvraat geopend. Hoe meer killings, hoe beter, is het devies.  Dan de alligator, niet te verwarren overigens met de wat zeldzamer krokodil. Van de alligator, die in zoet water leeft en te herkennen is aan zijn brede kop en dito snuit, zwemmen er naar verluid zo’n miljoen exemplaren in de wateren van Florida rond. Beide soorten reptielen kunnen monsterlijke afmetingen aannemen. Stille sluipers zijn het. Laatst zagen we tijdens een kayaktochtje een sympathiek eendje rondzwemmen die echter van achteren werd beslopen door een alligator, en opeens, hap, weg eendje. In mijn big-five-rijtje staat ook de pelikaan. Deze plompe, ietwat onhandig aandoende vogel met zijn grote snavel is evenwel een behendig vlieger. Van grote hoogte zie je hem opeens in het water duiken, en met zijn lunch of avondeten in zijn bek vliegt hij ook zo weer weg uit het water. Mooi hoor, voor ‘De Grote Vijf’-safari hoef ik niet ver de deur uit.

VS: de V van Verbazing…

Uit & thuis,

Nog afgezien van de merkwaardige, soap-achtige verkiezingsgebeurtenissen rond het Amerikaanse presidentschap, val je als nuchtere Nederlander in de Verenigde Staten van de ene verbazing  in de andere. Amerika – vaak kort aangeduid als de VS – staat bekend als het land van de mogelijkheden, maar voor mij staat de ‘V’ vooral symbool voor ‘Verbazing’. Veel zaken die in Nederland als heel normaal worden beschouwd, zijn in de VS nogal bijzonder. En omgekeerd. Laat ik eens beginnen met wat praktische zaken. Mobiel bellen in de auto is  in Nederland zwaar verboden en wordt streng gestraft, terwijl je hier iedereen vrolijk ziet bellen in de auto. En nog erger, ‘texting’ zoals dat heet, dus al rijdend iemand een berichtje sturen, is hier weliswaar verboden maar je ziet het iedereen doen. Zelfs op de snelweg. Richting aangeven bij veranderen van rijbaan is er niet bij. Rechts inhalen mag, links ook, en doordat niemand behoorlijk les krijgt ten behoeve van het autorijden – autorijscholen bestaan hier domweg niet – is het resultaat dat iedereen maar wat doet. Kriskras slingert het verkeer over de wegen. (wordt vervolgd) Lees verder VS: de V van Verbazing… →

Man woont in boom

Uit & thuis,

In de groenstrook tussen twee wegen staat een grote boom, een – zoals die hier in Miami heet – ‘banyan’. Dat is een ficusboom die door de merkwaardige groeiwijze allemaal stammen naast elkaar heeft. Luchtwortels groeien van boven naar beneden, wortelen in de grond en vormen zo een kring. In het midden is deze bewuste banyan hol. En daarin woont een man. Moet je hem een ‘dakloze’ noemen, zoals er hier zovele zijn? Deze man heeft in ieder geval een dicht bladerdak boven z’n hoofd. ‘s Morgens, als ik er soms langs fiets, zie je deze arme drommel languit in zijn boomhut liggen. En laatst reed ik er ‘s avonds een keer langs met de auto en zag ik opmerkelijk genoeg het helder verlichte schermpje van een smartphone.

Deze stad in het puntje van Florida, waar vele rijke Zuid-Amerikanen hun geld gestald hebben in vastgoed en waar Spaans zo ongeveer de voertaal is geworden, is een plek bij uitstek van contrasten. Bijvoorbeeld, dichtbij dit armzalige banyan-onderkomen is het op de omringende wegen in dit stadsgedeelte langs de baai een kolonne van grote Amerikaanse bakken, grommende Range Rovers, Porsches, BMW’s en Italiaanse scheurijzers zoals Maserati, Ferrari en ook heuse Lamborghini. En niet te vergeten Rolls Royces. Overal verrijzen flitsende highrises: miljoenen kostende winkel-, hotel- en wooncomplexen die in recordtempo uit de grond worden gestampt. Daarentegen sta je in downtown-Miami in een heel andere wereld. Veelal ouderwetse bebouwing, en ‘s avonds liggen her en der verspreid daklozen gewoon op de stoep. ‘Amazing’ is een veelgebruikt Amerikaans superlatief, in dit geval ‘amazing contrasts’!

Inmiddels is de man in de boomhut weg. Hurrican Irma van september 2017 heeft een deel van de banyan-stammen omgeknakt waardoor de holle ruimte in het midden geheel met takken is gevuld.