De Windows Media Center-familie heeft weer een uitbreiding gehad. Deze meest recente is een Dell minicomputer
De Windows Media Center-familie heeft weer een nieuwe loot aan de stam gekregen.
De Windows Media Center-familie heeft een kleintje gekregen! Het Pipo-minicomputertje met daarop geïnstalleerd Windows Media Center (WMC) had ik al enkele jaren evenals een speciale, overcomplete WMC-afstandsbediening, maar deed daar weinig mee. Verder had ik in de keuken al eens een simpele soundbar in gebruik genomen, maar daarop bijvoorbeeld naar de radio luisteren deed ik sporadisch. Ik luister liever naar mijn eigen muziek dan dat misschien maar af en toe een goed nummer gedraaid wordt.
Toen kwam ik op het idee om dit geheel als muziekinstallatie in de keuken te gebruiken. Lekker naar mijn eigen muziek luisteren terwijl ik daar bezig ben. Op het moment van schrijven staan er ruim 6.500 muzieknummers op; de update naar meer dan 30.000 muzieknummers moet nog even gedaan worden. En mijn zoektocht naar muziek die ík goed vind gaat onverminderd voort…
Daarmee komt het aantal Mediacenter’s in dit huis op drie. De ‘hoofd’-installatie staat in de huiskamer. Deze bestaat uit een Dell 390-computer, SoundBlaster X3, Skytronic 400 Watt-versterker en Magnat Lambda 10-luidsprekerboxen (zie ook de post van 16 januari j.l.). Nummer twee staat in het ‘kantoor’; dit is een Lenovo M93p ‘tiny’ computer aangesloten op een Philips-monitor en AudioEngine HD4-boxen. Nummer drie is dus het Pipo-computertje, dat weliswaar een aanraakscherm heeft maar in gebruik blijkt de WMC-afstandsbediening sneller. De specs van de Pipo zijn: Intel Atom CPU 1.33 GHz, 2 GB RAM, 32 bits x64 processor.
De Magnat’s heb ik al een kleine 40 jaar. Ze hebben diverse verhuizingen meegemaakt, en lagen de afgelopen circa acht jaar in een opslag. Ik heb ze echter in ere hersteld, en ten opzichte van eerder gebruikte simpeler boxen hoor ik nu iedere keer weer dat wow-effect. Wat een fantastisch geluid! Van de diepste bassen tot en met de hoogste tonen uit de bovenop geplaatste bolletje-tweeters.
De ‘good old’ JVC-versterker en equalizer van hetzelfde merk die ik ook al decennia had, vertoonden na het aansluiten op de boxen raar gedrag. Om eventuele problemen te voorkomen werd dan ook een nieuwe versterker aangeschaft, een Skytronic. De externe geluids-‘kaart’ Soundblaster X3 was al enkele jaren in mijn bezit. Dat gold ook voor de Dell Optiplex 390-pc met daarop Windows Media Center (WMC), draaiend in Windows 8.1 Pro X64.
Omdat de Dell-computer in de huiskamer staat en alleen een draadloos toetsenbordje wordt gebruikt voor simpele handelingen, zijn op computers in de werkkamer – via het ook al jaren door mij gebruikte Radmin – ingrijpender handelingen te verrichten, op afstand dus. Dit gaat via het netwerk, en werkt uitstekend.
Radmin is hier in gebruik voor onder meer het toevoegen van nieuwe muziek aan de bibliotheek. Aanvankelijk gebruikte ik nog muziek-CD’s, tot ik genoeg kreeg van dat steeds wisselen. Gemakkelijker was het rippen van de CD’s en de digitale bestanden op dezelfde harde schijf zetten als die waarop WMC was geïnstalleerd. Door de komst van internet en de mogelijkheid van het downloaden van muziek – weliswaar vaak in een soort grijs gebied – kon de bibliotheek aanzienlijk worden uitgebreid. En nog steeds, dus. Bijvoorbeeld, als ik ergens goede muziek hoor, gebruik ik Shazam of Soundhound om de titel te weten te komen, en thuis wordt het met het (gekochte) programmaatje AnyMusic gedownload. Dan even via Radmin de muziek op de SSD-schijf van de Dell-WMC-computer en in één van de door mij gemaakte afspeellijsten zetten.
Overigens maakt WMC ook zélf automatische afspeellijsten. Bijvoorbeeld ‘Muziek afgespeeld in de afgelopen maand’. Ook zijn aan muzieknummers sterren toe te dienen via onder meer de afstandsbediening, en een van de automatische afspeellijsten is dan Muziek met 5*****. Leuk van WMC is ook bijvoorbeeld de automatische indeling in tientallen genres zoals rock, lounge, jazz, klassiek. Anno medio januari 2023 beslaat de bibliotheek 158 gigabyte aan door mij in de loop van vele decennia verzamelde muziek.
Anno 2020 zijn er vele mensen die met een smartwatch rondlopen. Het woord ‘smartwatch’ doet me denken aan dat intrigerende horloge begin tachtiger jaren dat ik graag als gadget wilde hebben. Het was uit de Seiko-serie, een programmeerbaar horloge op basis van Microsoft-software. Het eerste werd in 1983 geïntroduceerd, en opvolger UC-2000/2200 in 1984. Als early adopter was ik er als de kippen bij. Gekocht in – gek genoeg – een juwelierswinkel, aan de Lange Poten in Den Haag, als ik me goed herinner. Inmiddels dus 36 jaar geleden! Dat stuk elektronica heb ik al lang niet meer, maar goede herinneringen borrelen op.
Op internet is allerlei informatie over die vroege ‘smartwatches’ te vinden. Wikipedia zegt onder meer het volgende: ,,The first digital watch, which debuted in 1972, was the Pulsar manufactured by Hamilton Watch Company. “Pulsar” became a brand name which would later be acquired by Seiko in 1978. In 1982, a Pulsar watch (NL C01) was released which could store 24 digits, making it most likely the first watch with user-programmable memory, or “memorybank” watch.”
En dan komt mijn horloge: With the introduction of personal computers in the 1980s, Seiko began to develop computers in the form of watches. The Data 2000 watch (1983) came with an external keyboard for data-entry. Data was synced from the keyboard to the watch via electro-magnetic coupling (wireless docking). The name comes from its ability to store 2000 characters.
Een andere bron op internet meldt: Before smartwatches, there was the Seiko UC-2000 wrist computer. This wearable computer may look advanced, but it was only capable of storing 2K of data, telling the time, and performing calculator functions. The gadget made its debut in 1984, and retailed for $300 ($689.04 in today’s dollars).
UC-2000 owners could purchase the UC-2200, an advanced keyboard that included a spool-fed printer, 4K of RAM and a 26K of ROM via a plug-in Application ROM pack (Microsoft Basic) – other ROM packs had games or an English to Japanese translation app.
Om een eigen website niet uitsluitend in ‘the cloud’ te hebben, had ik bedacht die website te gaan runnen op een server in eigen beheer. Ik had nog een oude pc over, en daarop eind november 2019 het nieuwste softwareprogramma ‘Microsoft Windows Server 2019’ geïnstalleerd. En daarin kon het CMS-programma WordPress worden geïnstalleerd. CMS is dus Content Management System.
In ‘localhost’ op de server valt nu van alles en nog wat te creëren. Om het online te krijgen host ik voor een luttel bedrag bij Hostinger mijn website bertvegter.online. Daartoe moet via een simpele plug-in de content van de localhost worden geëxporteerd naar de online-site.
Het duurde even om dat allemaal uit zoeken, maar in feite is het simpel en werkt het goed. Van de server maak ik op gezette tijden een backup op een externe harde schijf, zodat de kans op verloren gaan van content nihil is.