Er gebeurt weer van alles en nog wat, hier in&om het huis in Miami. Onderstaand een foto-impressie.
Op het terras hebben de cycas-planten ofwel sagopalmen het naar hun zin.
Mooie zonsondergangen zijn er vrijwel elke dag.
Even koffie halen bij een vliegtuig…
Het project ‘The Underline’ krijgt steeds meer vorm. Het is een lang, groen fietspad onder een treintraject.
Bij The Underline wordt veel beplant.
Pauwenplaag in Coconut Grove…Februari 2024, hoewel een beetje een zoekplaatje: er woont weer een man in de boom, net zoals het bericht van maart 2016 vermeldde.In de buurt van de kruising Brickell Avenue en de weg naar Key Biscayne verrijst een ware wolkenkrabber. Het is niet de enige bouwactiviteit. In heel Miami wordt als een waanzinnige gebouwd, onder meer met de meest luxueuze condo’s die per woning miljoenen kosten.De ‘AeroGarden’ in de keuken, circa een maand na ingebruikname. Allerlei kruiden groeien, zoals dille, munt, basilicum, peterselie.
Als fan van Windows Media Center heb ik weer een muziekinstallatie in gebruik genomen. Ditmaal in de keuken.
De Windows Media Center-familie heeft een kleintje gekregen! Het Pipo-minicomputertje met daarop geïnstalleerd Windows Media Center (WMC) had ik al enkele jaren evenals een speciale, overcomplete WMC-afstandsbediening, maar deed daar weinig mee. Verder had ik in de keuken al eens een simpele soundbar in gebruik genomen, maar daarop bijvoorbeeld naar de radio luisteren deed ik sporadisch. Ik luister liever naar mijn eigen muziek dan dat misschien maar af en toe een goed nummer gedraaid wordt.
Toen kwam ik op het idee om dit geheel als muziekinstallatie in de keuken te gebruiken. Lekker naar mijn eigen muziek luisteren terwijl ik daar bezig ben. Op het moment van schrijven staan er ruim 6.500 muzieknummers op; de update naar meer dan 30.000 muzieknummers moet nog even gedaan worden. En mijn zoektocht naar muziek die ík goed vind gaat onverminderd voort…
Daarmee komt het aantal Mediacenter’s in dit huis op drie. De ‘hoofd’-installatie staat in de huiskamer. Deze bestaat uit een Dell 390-computer, SoundBlaster X3, Skytronic 400 Watt-versterker en Magnat Lambda 10-luidsprekerboxen (zie ook de post van 16 januari j.l.). Nummer twee staat in het ‘kantoor’; dit is een Lenovo M93p ‘tiny’ computer aangesloten op een Philips-monitor en AudioEngine HD4-boxen. Nummer drie is dus het Pipo-computertje, dat weliswaar een aanraakscherm heeft maar in gebruik blijkt de WMC-afstandsbediening sneller. De specs van de Pipo zijn: Intel Atom CPU 1.33 GHz, 2 GB RAM, 32 bits x64 processor.
Leuke, compacte muziekinstallatie voor in de keuken.
Vanaf najaar 2022 heeft mijn Media Center diverse veranderingen ondergaan. Niet zozeer in software – want het computerprogramma Windows Media Center heb ik nauwelijks aangepast – als wel in hardware. Zo is een grote verandering het opnieuw in gebruik nemen van ‘my good old’ Magnat Magnasphere Lambda 10 loudspeakerboxen.
De Magnat’s heb ik al een kleine 40 jaar. Ze hebben diverse verhuizingen meegemaakt, en lagen de afgelopen circa acht jaar in een opslag. Ik heb ze echter in ere hersteld, en ten opzichte van eerder gebruikte simpeler boxen hoor ik nu iedere keer weer dat wow-effect. Wat een fantastisch geluid! Van de diepste bassen tot en met de hoogste tonen uit de bovenop geplaatste bolletje-tweeters.
De ‘good old’ JVC-versterker en equalizer van hetzelfde merk die ik ook al decennia had, vertoonden na het aansluiten op de boxen raar gedrag. Om eventuele problemen te voorkomen werd dan ook een nieuwe versterker aangeschaft, een Skytronic. De externe geluids-‘kaart’ Soundblaster X3 was al enkele jaren in mijn bezit. Dat gold ook voor de Dell Optiplex 390-pc met daarop Windows Media Center (WMC), draaiend in Windows 8.1 Pro X64.
Omdat de Dell-computer in de huiskamer staat en alleen een draadloos toetsenbordje wordt gebruikt voor simpele handelingen, zijn op computers in de werkkamer – via het ook al jaren door mij gebruikte Radmin – ingrijpender handelingen te verrichten, op afstand dus. Dit gaat via het netwerk, en werkt uitstekend.
Uitbreiding muziekcollectie
Radmin is hier in gebruik voor onder meer het toevoegen van nieuwe muziek aan de bibliotheek. Aanvankelijk gebruikte ik nog muziek-CD’s, tot ik genoeg kreeg van dat steeds wisselen. Gemakkelijker was het rippen van de CD’s en de digitale bestanden op dezelfde harde schijf zetten als die waarop WMC was geïnstalleerd. Door de komst van internet en de mogelijkheid van het downloaden van muziek – weliswaar vaak in een soort grijs gebied – kon de bibliotheek aanzienlijk worden uitgebreid. En nog steeds, dus. Bijvoorbeeld, als ik ergens goede muziek hoor, gebruik ik Shazam of Soundhound om de titel te weten te komen, en thuis wordt het met het (gekochte) programmaatje AnyMusic gedownload. Dan even via Radmin de muziek op de SSD-schijf van de Dell-WMC-computer en in één van de door mij gemaakte afspeellijsten zetten.
Overigens maakt WMC ook zélf automatische afspeellijsten. Bijvoorbeeld ‘Muziek afgespeeld in de afgelopen maand’. Ook zijn aan muzieknummers sterren toe te dienen via onder meer de afstandsbediening, en een van de automatische afspeellijsten is dan Muziek met 5*****. Leuk van WMC is ook bijvoorbeeld de automatische indeling in tientallen genres zoals rock, lounge, jazz, klassiek. Anno medio januari 2023 beslaat de bibliotheek 158 gigabyte aan door mij in de loop van vele decennia verzamelde muziek.
Lekker vanaf de bank naar muziek luisteren. De Magnat-speakers staan zoals de foto laat zien in de hoeken. Verder alles bij de hand: de WMC-afstandsbediening (met verlichting), het schermpje van de iPad waarop het afgespeelde muzieknummer is te zien zodat ik niet opzij naar de monitor hoef te kijken en de interface van de Soundblaster X3 op een iPhone waarmee alles is in te stellen, zoals equalizer, balans enz.De tweeters van de Magnat-speakers stralen de hoge tonen rondom.
Nog even een ‘paella de marisco’ gescoord vanmiddag, hier in mijn buurtje van de Gran Via in het Spaanse Valencia.
Aanvankelijk koos ik de hier traditionele ‘paella valenciana ‘. De ober legde uit dat daar konijn, kip en varken in zit. Nee, nu even niet. Ik dacht dat paella altijd met seafood is maar niet dus. Haast moet je overigens niet hebben bij paella. Het zou dik een half uur duren vooordat de vers gekookte rijst gaar zou zijn.
Ik heb nog nooit in een stad zoveel restaurants gezien als hier. Vooral in ‘mijn’ buurt. Mannetje aan mannetje! Vele vele tientallen. En overal zitten zowel ‘s middags (de hoofdmaaltijd; na 16:00 uur gaat alles dicht) als ‘s avonds (dat begint vanaf 20:00 uur) mensen te eten, tot na middernacht.
Als je hier als Hollander om 18:00 uur wilt eten dan kun je het schudden. Wát een eetcultuur in dat Spanje! En opmerkelijk is dat ‘s zondags sommige vrouwen in klederdracht lopen. Ik heb zelfs een aantal speciaalzaken in Valencia gezien die klederdracht in de etalage hebben.
Door de jaren heen ben ik aardig bedreven geraakt in het maken van tiramisu (*). Zeker als we familie of vrienden te eten krijgen, dan vind ik het leuk om zelf zo’n dessert te vervaardigen.
Vrijdagavond 22 april waren onze vrienden Karen&William bij ons voor het diner, en de middag van de vorige dag was ik weer eens even in de keuken bezig geweest. Blogger Karen zei bij het proeven van de tiramisu… afijn, kijk maar naar het filmpje!
Karen Escalera, the Editor of Miami Curated https://www.miamicurated.com
website, is a true foodie. Her blog is rated #2 in Miami for her restaurant reviews and eating news. She also writes about quality fashion, culture and travel and is on Instagram @miamicurated
Karen Weiner Escalera
President & Chief Strategist Named one of the “Top 25 Most Extraordinary Minds in Sales & Marketing” by Hospitality Sales and Marketing Association International (HSMAI)
KWE Partners
Smart Minds for Successful Marketing Marketing, PR and Social Media specialists in luxury travel, hospitality and lifestyle
(*) Wat is tiramisu precies?
Op internet is veel te vinden over tiramisu. Het woord komt van het Venetiaanse tiramesù dat ‘trek me omhoog’ betekent. Volgens Wikipedia is tiramisu een relatief modern gerecht; het zou sinds de jaren 60 gemaakt zijn, maar pas sinds 1980 komt het voor in Italiaanse woordenboeken en kookboeken. De oorsprong ervan is niet helemaal duidelijk, maar ligt zeer waarschijnlijk in de regio Veneto of de aangrenzende regio Friuli-Venezia Giulia.
Op 30 oktober 2021 overleed op 93-jarige leeftijd de Italiaanse restauranthouder Ado Campeol die in zijn land wordt beschouwd als de uitvinder, “vader” van het dessert Tiramisu. Hij was eigenaar van Le Beccherie, een restaurant in Treviso. Campeol en zijn vrouw zouden het dessert bij toeval hebben “ontdekt” en in 1972 voor het eerst hebben geserveerd. Toen de kok vanille-ijs aan het maken was, liet hij per ongeluk een lepel mascarpone in een kom met eieren en suiker vallen. De kok en mevrouw Campeol proefden het mengsel, zagen het potentieel ervan in en besloten het resultaat te serveren op in koffie gedoopte lange vingers en bestrooid met bittere cacao.
De tiramisu bestaat uit verschillende lagen. Onderop liggen lange vingers; deze biscuits worden verzadigd met sterke afgekoelde koffie en met alcoholische drank besprenkeld. Als drank wordt van origine marsalawijn gebruikt. Ondergetekende gebruikt in plaats daarvan de meer smaakvolle drank Amaretto.
De laag op de biscuits bestaat uit een mengsel van mascarpone en eigeel geklopt met suiker en geklopt eiwit. De lagen kunnen worden afgewisseld, zodat de pudding nog hoger wordt. Het geheel wordt bedekt met gezeefde en uitgestrooide cacaopoeder.
Als fotografie-enthousiast heb ik me sinds medio 2021 in de basics van de zogeheten stock-foto’s verdiept. Vooral uit nieuwsgierigheid. Simpel gezegd: je maakt foto’s, stuurt die in op internet-sites voor de verkoop en je wacht op je geld dat binnenstroomt.
Althans, dat beloven allerlei mensen die op internet hun verhaal doen over stock fotografie voor Getty Images, Shutterstock, Adobe Stock, Alamy en nog veel meer van dat soort bedrijven. Mijn foto-archief, dat ik heb verzameld in Adobe Lightroom, is heel groot en bijvoorbeeld van al onze binnen- en buitenlandse reizen heb ik in de loop van de jaren vele duizenden mooie foto’s dus ik dacht daar zit allicht nogal wat verkoopbaar materiaal bij. Veel foto’s heb ik de laatste jaren gemaakt met mijn iPhone’s – steeds weer met een nieuwer type tot en met de laatste iPhone 12 Pro – en op het telefoonschermpje zien de beelden er dan gelikt uit.
Maar zoals altijd: de praktijk blijkt weerbarstiger. Over mijn inzendingen doet Getty Images doorgaans niet zo moeilijk, maar Shutterstock en Adobe Stock zijn veel kritischer. Vaak mankeert er aan de iPhone-foto’s van alles en nog wat. Zoals bewegingsonscherpte, ruis, ‘film grain’ enz.
Op de Adobe Community blijkt wel dat de iPhone minder geschikt is voor stock fotografie. Op het schermpje zien de foto’s er mooi uit, maar op een groot computerscherm blijkt er van alles en nog wat aan de hand te zijn. Een van de beperking is dat de beeldsensor in de iPhone beperkt is qua afmetingen. In een ‘gewone’ digitale camera is die sensor al gauw vele malen groter. Nu wil het geval dat ik sinds 2009 een DSLR-camera heb – een Panasonic Lumix DMC-LX3 met Leica-lens – maar vanwege de gemakkelijke hanteerbaarheid van de iPhone kwam die Lumix thuis meer in een hoekje te liggen.
Voor de stock fotografie ben ik nu het experiment aangegaan, en begonnen met het inzenden van foto’s genomen met de Panasonic Lumix DMC-LX3. Daartoe twee nieuwe, oplaadbare Lithium Ion-batterijen gekocht want de oude waren nagenoeg ‘op’ en een groter Sandisk SD HC-kaartje van 32GB voor voldoende foto-opslag, dit ook m.h.o.o. het maken van RAW-foto’s. Kijken nu hoe de beoordelingen uitpakken…
Specs van de Lumix (gekopieerd van een website)
The high-aperture professional lens The Leica DC Vario-Summicron lens 1:2.0-2.8/5.1-12.8 ASPH is a high-aperture lens for digital compact cameras that allows the real enthusiast to work with an open shutter. Its high speed makes the camera ideal for available light exposures. Whether in poor light or for selective use of field depth, the lens gives the photographer scope for highly individual picture composition. The aspherical zoom lens with a focusing range of 24-60 mm opens up new creative options in reportage photography.
The lens design consists of eight elements, of which four are aspherical. These are matched individually to the camera sensor, working in harmony with the electronics and software, to produce stunningly brilliant pictures in true-to-life colors.
Powerful sensor At a standard resolution of 10.1 megapixels, the overlarge size of the 1/1.63″ CCD image sensor increases image quality distinctly. The smallest details of the subject are reproduced exactly. The camera can take photos in all three formats (4:3/3:2/16:9) to suit the particular recording or playback situation. On the 3″ LCD monitor with a resolution of 460,000 pixels, pictures can be viewed and assessed in excellent quality before and after they are taken. Leica Camera AG has developed its own unique colour matching, contrast and picture definition profile which produces digital characteristics complimentary to Leica M film photography.
More creative possibilities The ergonomic layout of controls and intuitive operating system make it a pleasure to handle. Focus, shutter speed, stops and exposure override can all be set manually with the joystick giving the real enthusiast scope for highly individual picture composition. Of course you can also use the intelligent automatic mode: Depending on the subject and photographic situation, the camera automatically selects the best mode from Scene Select, either macro, landscape, portrait, night portrait, or night scene. The professional software Capture One 4 (RAW data converter) makes sure that the RAW data supplied by the CCD sensor is “processed” in optimum quality. Data recording can be in Fine, Standard, RAW or combinations.
Na jaren van ongeremde groei heeft Mark Zucker Fucker van Facebook het als – goed beschouwd – verkoper van gebruikers-privégegevens en advertenties niet meer zo makkelijk. Donderdag 3 februari maakte zijn bedrijf een ongekende duikeling op de stock market.
Aan mijn ‘Windows Media Center-muziekspeler’ blijf ik verbeteringen toepassen. De laatste ontwikkeling is dat dit Windows-softwareprogramma nu in een nieuw hardware-jasje zit, namelijk een Antec Veris-kast (de zwarte kast, zie foto linksonder).
Deze kast had ik aangeschaft met het oog op een zelfbouwcomputer, speciaal voor Windows Media Center. Dat was in in december 2010. Van deze computer met Windows 7 MCE (Media Center Edition) heb ik jarenlang muziekplezier gehad, tot mijn vertrek naar de VS eind 2014. Vanwege z’n forse afmetingen en gewicht (ruim 10 kilo) kon deze computer niet direct mee, en moest in een opslag. Aan het einde van een trip naar Nederland in augustus van dit jaar -2021, dus – heb ik dit bakbeest eindelijk kunnen meenemen. De geïnstalleerde Windows 7 MCE was ondanks een snelle SSD-schijf wel aan een upgrade toe, en ik installeerde Windows 8.1 Pro MCE op een forse Sandisk SSD Plus. De muzieknummerinfo kan naar keuze op de grote TV worden vertoond of – meer bij wijze van achtergrondmuziek – op een 7″ schermpje (rechts, op de boeken). Het geheel is te bedienen met de MCE-afstandsbediening. Voor overige functies zoals aan/uit en schermresolutie is er de Veris-afstandsbediening. En voor meer speciale computer-‘ingrepen’ is een draadloos toetsenbord voorhanden. Inmiddels gaat het uitbreiden van de muziekbibliotheek gestaag voort, naar nu zo’n 15.000 door mij verzamelde nummers. Heel makkelijk is in MCE naar allerlei genres te zoeken, zoals rock, klassiek en lounge. Alles is veel gemakkelijker te bedienen in vergelijking met de tegenwoordige streaming-muziek. In de Antec-kast heb ik ook een Soundblaster Audigy FX-kaart geplaatst. Deze geeft het geluid door aan de al bestaande combinatie van Klipsch woofer/tweeters en de Bang&Olufsen-versterker voor het ‘midden-geluid.
Aanschaf van de Antec Veris-kast eind 2010 voor mijn zelfbouw mediacenter.Inmiddels is het elf jaar later. Als test eerst Windows 8.1 Pro MCE op een ‘gewone’ harde schijf geïnstalleerd. Toen dat werkte migratie naar een SSD.
